- tenuo
- tĕnŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [tenuis], to make thin, slender, meagre, fine, rare; to dilute, rarefy, attenuate, etc. ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: rarefacio, minuo).I.Lit.:II.
assiduo vomer tenuatur ab usu,
Ov. P. 2, 7, 43:hoc (tempus) tenuat dentem aratri,
id. Tr. 4, 6, 13:sol matutinum aëra spissum et umidum ortu suo tenuat,
Sen. Q. N. 5, 3, 2; so,aëra,
to rarefy, Stat. Th. 1, 338:auras,
Ov. M. 14, 399:ipsā autem macie tenuant armenta volentes,
make lean, Verg. G. 3, 129:tenuatum corpus,
Hor. S. 2, 2, 84:corpus parvo victu tenuatum,
Tac. A. 15, 63:exiles videor tenuatus in artus,
Prop. 2, 22 (3, 15), 21:se in undas,
to dissolve into water, Ov. A. A. 1, 761; so,artus in undas,
id. M. 15, 551; cf.:tenuatus in auras, Aëraque umor abit,
id. ib. 15, 246:vocis via est tenuata,
narrowed, contracted, id. ib. 14, 498:flumina per multos rivos,
id. R. Am. 445:chartam interpolatione,
Plin. 13, 12, 23, § 75:adipes,
Quint. 2, 10, 6:luna quater plenum tenuata retexuit orbem,
i. e. waning, Ov. M. 7, 531: ne ad [p. 1857] spadonum exilitatem vox nostra tenuetur, Quint. 11, 3, 19; so,vocem,
id. 11, 3, 32.—Trop., to make small or trifling, to lessen, diminish, reduce, weaken, enfeeble:utque meae famam tenuent oblivia culpae,
Ov. Tr. 3, 11, 65:iram,
id. H. 20, 73:vires amoris,
id. M. 5, 374:magna modis tenuare parvis,
to lessen, degrade, Hor. C. 3, 3, 72:gesta tanti viri enumerando,
Pac. Pan. ad Theod. 5; Claud. IV. Cons. Hon. 127:dicite, quo pariter carmen tenuastis in antro,
have spun out a slight elegiac poem, Prop. 3 (4), 1, 5; cf.:Maximo carmen tenuare tanto,
Stat. S. 4, 7, 2; v. tenuis, II. B.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.